ارتودنسی روی دندان های روکش یا کامپوزیت شده

امروزه با افزایش آمار طرفداران دندانپزشکی زیبایی و ترمیمی، بسیاری از بیماران خواهان انجام این نوع درمان های ترمیمی مثل کامپوزیت یا روکش هستند اما گاهی اوقات پس از انجام این درمان ها متوجه می شوند که دندان هایشان نیاز به ارتودنسی دارد  و نمی دانند که آیا امکان انجام ارتودنسی روی دندان های ایمپلنت شده یا دارای روکش، کامپوزیت و پرکردگی وجود دارد یا خیر؟

در پاسخ به این افراد باید گفت بله کاملا امکان پذیر است. با اینکه ممکن است اینگونه ارتودنسی ها با چالش هایی از قبیل عدم حرکت دندان های ایمپلنت شده و آسیب رساندن روکش ها و بریج ها به دندان ها همراه باشند، اما در اکثر موارد بی نقص و بدون مشکل به پایان می رسند. به طور کلی ۳ گزینه برای انجام ارتودنسی روی خدمات ترمیم و زیبایی دندان وجود دارد که عبارتند از:

• ارتودنسی ثابت که جلوی دندان ها نصب می شود.
• ارتودنسی لینگوال که در پشت دندان ها نصب می شود.
• ارتودنسی متحرک مانند بریس های نامرئی

 بهترین نوع ارتودنسی برای قرار گرفتن روی کامپوزیت و روکش چیست؟

به طور کلی، متخصص ارتودنسی ترجیح می دهد که از بریس های ثابت برای قرار گرفتن روی دندان های روکش یا کامپوزیت شده استفاده نکند. گزینه ایده آل برای اینگونه بیماران ارتودنسی متحرک مانند اینویزیلاین می باشد. البته در مواردی که نتوان از ارتودنسی متحرک استفاده کرد و دندانپزشک مربوطه ارتودنسی ثابت را توصیه کرده باشد، می توان ارتودنسی ثابت را نصب کرد. با این حال ارتودنسی ثابت روی روکش، کامپوزیت یا لمینت دندان نیازمند رسیدگی های بسیار بیشتری می باشد.

آیا ارتودنسی به روکش، بریج یا پرکردگی ها آسیب وارد می کند؟

اگر روکش، بریج یا پرکردگی شما سالم و محکم نصب شده باشد، درمان ارتودنسی نمی تواند آسیبی به آنها وارد کند. امروزه از روش های دقیقی برای نصب بریس های ارتودنسی استفاده می شود. حتی پس از پایان درمان، متخصص ارتودنسی بریس ها را با دقت و به آرامی از روی دندان جدا می کند تا هیچ آسیبی به زیبایی دندان ها وارد نشود.

ارتودنسی روی دندان های پر شده

معمولا افرادی که دارای پرکردگی های زیادی هستند، بیشتر به دنبال درمان های ارتودنسی هستند. مثلا ممکن است دندان های کج و نامرتب موجب تجمع مواد غذایی در میان آنها و در نهایت پوسیدگی دندان شوند. از آنجایی که رسیدگی و رعایت بهداشت اینگونه دندان ها دشوار تر است، احتمال دچار شدن به پوسیدگی و در نهایت نیاز به پرکردگی در آنها بسیار زیاد است.

درمان ارتودنسی روی دندان های پر شده با معاینه متخصص ارتودنسی آغاز می شود. مواد موجود در پرکردگی ها نباید روی درمان ارتودنسی تاثیر گذارند اما برای نصب براکت روی پرکردگی های بزرگتر ممکن است نیاز به رابر بند باشد. رابر بند ها به دور دندان ها متصل می شوند تا فضایی را برای براکت ها و بند ها فراهم کنند.

علاوه بر این، معاینه دندان ها برای جستجو و درمان پوسیدگی ها از اقدامات لازم قبل از شروع درمان ارتودنسی محسوب می شود. با این حال در صورت پوسیده شدن دندان ها در طول درمان ارتودنسی دندانپزشک می تواند آنها را ترمیم کند.

ارتودنسی دندان های روکش شده

روکش اغلب برای پوشاندن پوسیدگی هایی که با پرکردگی قابل درمان نیستند یا شکسته و عصب کشی شده اند، استفاده می شود. اگر یک یا چند دندان روکش شده دارید، هنوز هم می توانید از ارتودنسی بهره ببرید.

برای نصب براکت ها روی دندان های روکش شده از چسب برای چسباندن روکش دندان چسب متفاوتی استفاده می شود و بقیه مراحل درمان مانند ارتودنسی روی دندان های طبیعی انجام می گیرد.

همچنین برای افرادی که هنوز دندان هایشان را روکش نکرده اند، می توان ابتدا درمان ارتودنسی را انجام داد و پس از آن به سراغ روکش رفت.

ارتودنسی روی دندان های ایمپلنت شده

ایمپلنت زمانی استفاده می شود که دندان طبیعی فرد به هر دلیلی از دست رفته است و نیاز به یک دندان مصنوعی دائمی دارد. از دلایل از دست رفتن دندان می توان به شکستن یا خرد شدن آن به دلیل تصادف و یا پوسیدگی کامل دندان و نیاز به کشیدن آن اشاره کرد. از آنجایی که ایمپلنت دندان به استخوان فک متصل می شود، نمی توان آن را برای ارتودنسی از دهان خارج کرد. اگر نیاز به ایمپلنت دندان دارید و از طرفی دندان های طبیعی تان نیز باید صاف و مرتب شوند، پیشنهاد می شود که ابتدا درمان ارتودنسی را انجام داده و سپس ایمپلنت دندان را آغاز کنید. اگر بیمار به شلوغی دندان مبتلا باشد، بریس های ارتودنسی ممکن است تا جایی دندان ها را حرکت دهند که جای خالی دندان از دست رفته پر شود.

با بالا رفتن سن، دندان ها به طور طبیعی به سمت جلوی دهان متمایل می شوند. اگر قبلا دندانی را ایمپلنت کرده اید، ممکن است اکنون دندان های کناری ایمپلنت دچار نامرتبی و شلوغی شده باشند. در این موارد، به منظور ارتودنسی دندان های ایمپلنت شده، بریس ها دندان های طبیعی را سر جایشان بر می گردانند بدون اینکه دندان ایمپلنت شده تکانی بخورد. همانطور که قبل تر اشاره شد، به دلیل آنکه ایمپلنت ها به استخوان فک جوش خورده اند، می توانند به عنوان پایه و لنگری برای بریس های ارتودنسی عمل کنند.

ارتودنسی روی ونیر دندان

ونیر دندان لایه ای ظریف و نازک از جنس سرامیک یا کامپوزیت است که روی سطح جلویی دندان نصب می شود تا مشکلاتی از قبیل فاصله دار بودن دندان ها یا شکستگی ها را اصلاح کند. اگر دندانپزشک تشخیص دهد که هم ارتودنسی و هم انواع ونیر اعم از لمینت دندانی یا ونیر کامپوزیت برای اصلاح طرح لبخندتان لازم است، بهتر است ابتدا ارتودنسی را انجام دهید. در غیر اینصورت، نصب براکت های ارتودنسی می تواند به سطح ونیر ها آسیب رساند. همچنین چسبی که برای نگهداشتن براکت ها روی دندان استفاده می شود، ممکن است پس از برداشتن بریس ها، لکه بدی روی ونیر ها ایجاد کند.

اگر از خدمات ارتودنسی و ونیر دندان استفاده کرده اید ولی به علت عدم قرار دادن ریتینر در دهان دچار برگشت ارتودنسی شده اید، بهترین راه استفاده از ارتودنسی نامرئی یا اینویزیلاین است. اینویزیلاین بریس های متحرک و شفافی هستند که می توانند بدون آسیب به ونیرها، دندان ها را صاف و مرتب کنند.